Euthanasie bij kinderen?

Zo kopt Nu.nl. Hoeveel mensen zullen deze kop lezen en verder scrollen? Niet op hen van toepassing, voor hen niet belangrijk. Maar wat áls je wél moet nadenken over euthanasie bij een kind? Als je moet beslissen over het leven van een kind, van jouw kind? Of van het kind dat jij als arts behandelt?

Uit liefde voor je kind

Ooit stond ik dichtbij een papa en mama die voor hun jonge kindje deze keuze maakten. Samen met de artsen. Heel zorgvuldig. Heel emotioneel. Heel langzaam. Denkend en voelend vanuit het kindje. Het leven had dit kindje weinig te geven. Behalve de liefde van de ouders. Het kindje had weinig te geven. Behalve wanneer het tot rust kwam in de armen van de papa of mama. Ze hadden elkaar lief. Maar het was wachten tot het kindje zou overlijden aan de complicaties van het leven. Een vreselijk lot dat niet verzacht kon worden behalve door de liefdevolle omarming van de ouders. Die liefde was er tot het eind, toen dit prille leven daags voor de geplande euthanasie door het kindje zelf beëindigd werd. De ouders verdrietig maar dankbaar achterlatend; dankbaar dat zij bevestiging hadden gekregen dat de geplande euthanasie weliswaar terecht, maar onuitgevoerd bleef.

Het kindje had bij de geboorte de prachtige naam van een krachtig strijder gekregen van de ouders.  Ik zal dit kindje en de ouders nooit vergeten, ook al zijn ze uit mijn leven. Ze leerden mij dat je soms beslist tot het ergst denkbare: de dood van je kind. Uit pure liefde. Voor mij vormden en vormen ze een van de raadgevers bij een van de moeilijkste beslissingen die ik (wij!) tot nu toe heb moeten nemen: de non-reanimatieverklaring voor onze dochter. Ook een beslissing die gaat over de dood van je kind. Ik was hoogzwanger van ons tweede kind toen we de non-reanimatieverklaring voor onze oudste opstelden. In zeer secuur en gevoelig overleg met onze kinderarts. Denken en voelen over een mogelijk eind aan het leven van de zus van het nieuwe leven in mijn buik.  Het voelde als het tekenen van een doodsvonnis. Uit liefde.

Kiezen tussen leven en dood

De meeste mensen hoeven hier nooit over na te denken. Gelukkig zijn zij die nooit voor dit soort vreselijke dilemma’s staan. Ik gun hen dit geluk vanuit de grond van mijn hart. En ik gun degenen die wél dit soort beslissingen moeten nemen de liefde en de kracht. Voor hen is het werkelijkheid. Zij moeten leven met de mogelijkheid van de dood. Omdat het leven je soms voor dit soort dilemma’s brengt. Het is goed als deze welhaast onmogelijke beslissingen óók gedragen worden door een stevig onderlegd, psychosociaal, medisch en ethisch betoog, geplaatst in de context waarin dit alles zich afspeelt. Voor de ouders. Voor de artsen. Voor het kind.

@ElkedeQuay